Kontrakan Jelema Gaib
Kontrakan Jelema Gaib
Di hiji lembur anu cenah masih keneh pinuh ku kajadian anéh, aya hiji imah kontrakan nu geus lila kosong. Ari kosong, kosong keneh, tapi tiap bulan listrikna tetep mayar, WiFi tetep jalan, malah kadang sok kadenge sora TV di jero imah.
Mang Udin, nu nyangking urusan di RT éta, sok heran. “Aneh teuing, ari nu nyicingan euweuh, tapi mayar listrik tetep lancar. Saha nu mayar atuh?” pokna ka Bu Eros, nu sakapeung ngurus data kontrakan di éta lembur.
“Cek catetan, éta imah masih aya nu ngontrak, tapi nu boga imah geus lila henteu ka dieu. Nu ngontrak gé can kungsi ka katingali ku urang-urang,” tembal Bu Eros.
Karasa anéh. Ku kituna, Mang Udin jeung sababaraha urang lembur méakkeun waktu peuting pikeun ngawas éta imah. Ti burit nepi ka tengah peuting, teu aya nu anéh. Tapi pas lebah jam satengah hiji peuting, lampu jero imah hurung sorangan, TV murilit, jeung nu leuwih matak heran deui, WiFi di imah éta katingali masang router anyar.
“Heueuh! Nu masang router saha? Geus euweuh nu ngurus ieu imah deui atuh!” ceuk Mang Udin, rarasaanana beuki hoream.
Teu lila, aya sora batuk leutik. Barudak lembur nu melong ka jero imah rada kasieunan, tapi Mang Udin tagen. “Saha nu di jero? Hei, ieu imah geus lila kosong!” pokna.
Teu lila, aya sora ngajawab, “Kosong ti mana? Abdi geus lila ngontrak di dieu. Pun boga imah sapuk, malah naros naha betah cicing di dieu.” Sora éta rada tarik, siga sora lalaki sepuh.
Mang Udin, sanajan haténa asa nyaringkel, nekat nanya deui, “Ari anjeun saha?”
Ti jero imah, lawang panto muka saeutik. Aya nu nembongan sakilat. Beungeutna bodas pucet, panonna gedé, biwirna ipis, huntu na siga rada muncung. Barang-barang di sabudeureun imah teu robah, tapi aya kipas angin nu muter sorangan.
“Abdi mah sasaha waé nu resep hirup tenang. Di dieu WiFi na tarik, teu aya nu ribut, listrik mayar sorangan. Ayeuna naha rurusuhan nanya kieu-kieu? Anjeun reuwas téa?” ceuk éta mahluk, lir siga batur sapagawean nu keur ngobrol biasa.
Barudak lembur kabéh tigejebur lumpat. Mang Udin ukur bisa nangtung bari ngajepret cangkéng. “Hadeuh, tah eta mah anéh!” pokna.
Saterusna, pamondokan éta teu kungsi direcah deui ku warga. Sababaraha waktu ti harita, tiap malem aya lampu nu hurung, TV nu kedeng, jeung sok kadenge sora rekam suarakeun podcast. Meureun éta nu ngontrak téh lain jalma biasa, tapi jelema gaib nu milih tempat cicing nu aya WiFi kenceng.