Sapatu Anyar, Utang Kolot

Sapatu Anyar, Utang Kolot

Di hiji lembur, aya budak ngorana nu kasohor ku cara hirupna nu mewah. Ngaranana Eneng Siti. Unggal Minggu, manehna sok datang ka masigit make sapatu anyar. Sapatu na teu biasa, merek mahal, modél anyar, nepi ka budak-budak séjénna sok maledog pagéto.

“Heueuh, Eneng Siti mah enya geulis, tapi ari sapatu na bet sok aya nu anyar waé!” ceuk Uum ka babaturanana.

Tapi di sisi séjén, di warung Bu Rohmah, indungna Eneng Siti, Bu Eti, sok datang jeung utang. “Bu, punten, abdi nginjeum deui sakilo beas. Bulan payun diangsur,” ceuk Bu Eti bari rada déngdék.

Bu Rohmah ukur bisa ngalayang. Ampir unggal minggu, Bu Eti sok nyokot hutang. Beas, gula, minyak, sagala rupa. Tapi salila éta, unggal minggu ogé Eneng Siti sok datang make sapatu anyar.

Kitu deui Mang Asep tukang baso. “Bu, abdi diutang deui waé ayeuna mah,” ceuk Bu Eti. Mang Asep ukur neuteup laleutik bari ngahuleng.

Hiji poé, Bu Rohmah teu tahan. “Bu Eti, punten, abdi nuju panasaran. Ieu utang sok nyampak, tapi Eneng Siti mah saban Minggu maké sapatu anyar. Kumaha atuh éta?” pokna.

Bu Eti reuwas, tapi gancang neundeun carita. “Ih, atuh ulah kitu, Bu! Eneng mah budak, kudu resep. Da sapatu mah meunang kiriman ti dulurna nu di kota!”

Tapi Bu Rohmah ukur unggeuk bari surti, teu neruskeun deui omonganana.

Wanci-wanci saterusna, omongan soal Eneng Siti jeung sapatu anyar terus nyebar ka lembur. Jelema-jelema beuki panasaran. Mang Asep, nu geus teuing sabaraha mangkok baso nu can mayar, nanya langsung ka Eneng Siti.

“Neng, ieu sapatu anu mana deui? Ari utang indung anjeun rék diangsur iraha?”

Eneng Siti ukur seuri saeutik, tuluy ngawaler, “Kumaha atuh, Mang? Ari penampilan mah kudu tetep kiyeu. Ari hutang mah pan biasa, engké ge lunas!”

Mang Asep ngan ukur ngabedegdeg, sedengkeun di warung Bu Rohmah, daftar utang Bu Eti beuki panjang. Sapatu anyar terus datang, tapi utang kolot henteu pegat-pegat.